De eerste keer dat ik Tim ontmoette was in mijn straat. Hij was een tijdje mijn buurman. Het viel direct op hoe vriendelijk en nieuwsgierig hij was. Op een bescheiden manier, puur uit interesse, niet om de pieren uit mijn neus te peuteren. Al gauw kwamen we van elkaar te weten dat we muzikanten zijn. En hij wel op een bijzondere manier. In een periode dat blues in Gent niet zo leefde, koos hij resoluut voor dit genre. Meer bepaald de roots blues.
Met wat vrienden zoals Lightnin’ Guy, en een eigen platenlabel ’Sing My Title’, slaagde hij erin de blues in haar meerdere vormen hier in Gent terug op de kaart te zetten. Hij was ook een uitstekende organisator. In 2015 werden Tim's goede vrienden Marie Follebout en Jelle de Boevé met zijn hulp en advies, eigenaars en oprichters van de blues en roots concertclub Missy Sippy.
Daar kon hij zijn passie botvieren als huismuzikant en werden heel wat jams en concerten georganiseerd.
Ook buiten Gent had hij een gehoor. Zijn muziek was te beluisteren op meerdere radiozenders en hier is een concert dat hij deed voor de VRT.
Tim had helaas al heel lang zware problemen door een leverziekte. Bij de derde transplantatie overleed hij in 2022 op de operatietafel. Een zwaar verlies voor ons en deze stad.
Ik had de eer zijn website te mogen maken. Samen met mijn jongste broer Maarten Heip. www.tinylegstim.com
Wie meer wil weten kan ook naar deze pagina gaan:
"The Infamous Roots Rielemans Family bracht één album uit. Met dit “Time Of Day” plaatsten ze zich meteen naast de allergrootsten. Hiervoor kregen ze hulp van niemand minder dan Grammy Award winnaar Malcolm Burn. Producer/mixer/muzikant van onder meer Emmylou Harris, Bob Dylan, Neville Brothers, Chris Whitley."
Ik had geluk dat ik het artwork mocht verzorgen. Met foto’s van Marc Hoflack (helaas overleden in 2017) en Jan Allaerts was het niet moeilijk een mooi resultaat te krijgen.
https://www.creative-factory.be/jan_allaerts
"De Room 13-studio van Yves “Vis” Meersschaert is voor zowat de hele Gentse scène een vertrouwd adres en daar is het dat Bruno zich met zijn gitaar en elf liedjes aan de technische kunde van Jonas Everaert overgaf, met als resultaat een typische Bruno-plaat: tien gezongen verhalen en een instrumentale afsluiter, die passend “Coda #1” getiteld werd. Dat maakt in totaal een goeie 36 minuten muziek, die je nog het best kunt vergelijken met een live-set van Bruno: je staat er versteld van, hoe goed hij de ogenschijnlijk simpele melodieën op zijn gitaar speelt en hoe straf zijn teksten in elkaar gedraaid zijn. Veel meer dan naar Cash, neigt de soloversie van Bruno naar Dylan of Townes: hij heeft oog voor wat u en ik niet eens opmerken en hij heeft het vermogen om zowat overal een liedje in te zien en te horen. En zo krijg je verhalen als het kierewiete “The King” en het van weemoed doortrokken “A Long Walk”. Een heerlijke love-song als “When there is No You”, zou uit de mond van veel zangers melig of stroperig klinken, maar bij Bruno klinkt de ultieme zin “there is no me when there is no you”, simpelweg oprecht."
Dani Heyvaert
Ron De Rauw heeft als acteur en muzikant een heel parcours afgelegd, mogelijk zag je hem al aan het werk op het scherm of een podium. De vriendschap en samenwerking met Ron begon bij de eerste versie van het komische duo Jummoo (rond de eeuwwisseling) en loopt nog steeds door tot vandaag. Affiches, flyers, albumhoezen, een pet, een t-shirt, ik heb al heel wat mogen vorm geven.
Jan is gespecialiseerd in oude muziek. Hij beheerst de luit als geen ander. Een aantal gezelschappen waarin hij speelt en speelde zijn Capilla Flamenca, More Maiorum, Muziektheater Transparant, Il Fondamento, Graindelavoix, Hesperion XXI, Transports Publics, Frankfurter Barockorchester, en anderen.
Hij componeert, creëert, begeleidt en dirigeert.
Zo is hij al jaren als componist en muzikant verbonden aan Zonzo Compagnie, dat avontuurlijke muziekprojecten maakt voor jonge oren.
Voor ‘ik vlieg’, een muzikale vogelfabel, mocht ik een hoesje maken.
Van zodra de kans zich voordeed een eigen album te creëren, kreeg ik opnieuw de gelegenheid de vormgeving te verzorgen. Elysium - Emily Dickinson Project kwam in 2018 tot stand met de stem van Naomi Beeldens en het toetsenspel van Jeroen Malaise. Jan heeft hiervoor gedichten van de 19de eeuwse dichter Emily Dickinson op muziek gezet.
Als Ludo iemand nodig heeft voor vormgeving, dan komt hij aankloppen bij HuisHeip. Het is een plezier voor hem te mogen werken. Ik krijg steevast goed beeldmateriaal en de vrijheid daar iets moois mee te doen. Of ik maak gebruik van eigen foto's.
