Gedurende zeven jaar heb ik mij verbonden met theatergroep Woestijn'93, onder leiding van theatermaker Hazim Kamaledin. Ik was er dramaturg en co-auteur.
Hazim Kamaledin:
"Ilse Heip heeft gewerkt als dramaturge voor Woestijn’93. Haar hoofdzakelijke taak was het werken aan taal, structuur en promotie. Zij en ik hebben alle toneelprojecten tot 2001 samen gerealiseerd.
Les Ombres dans le Sable voor KunstenFestivalDesArts, De Moordenaars, Heupen met Hersens, Gamma Van Stilte, De uren nul, Foto’s in de Storm, Het oog van de dadel en Pijnboom.
Ilse was geëngageerd, oprecht en bracht een hoge kwaliteit. Zij was immers mijn woorden (als buitenlander) die jullie konden lezen en zien op scène."
Tekst van Wikipedia (voorlopige invulling):
"Hazim Kamaledin (Babylon(Irak) in 1954) is een theatermaker (schrijver,regisseur,acteur, docent), auteur(roman, proza, vertaler) en redacteur.
Hazim vluchtte eind jaren zeventig uit Irak. Hij werd er bedreigd, opgepakt en gefolterd, omdat hij weigerde theater te maken ten dienste van de Iraakse dictator Saddam Hoessein. Na veel omzwervingen, via Syrië, Turkije, Bulgarije, Libanon en Griekenland belandde hij in België. Hier werd hij artistiek leider van de theatergroep Woestijn '93 en daarna van theatergroep Cactusbloem, waar hij ook teksten voor schreef. Hij publiceerde zijn eerste Nederlandstalige roman Oraal bij Beefcake Publishing (2011). Met de theaterstukken ‘The Babylonian Mona Lisa’, ‘Oedipus’ en ‘Black Spring’ is hij de internationale toer opgegaan. Zijn boek Desertified Waters werd in 2015 genomineerd voor de Arabic Booker Price. Diverse andere boeken verschenen bij vzw Woestijn '93 en Cactusbloem. Kamaledin was betrokken bij ZebrART, de kunstenaarstak van Vluchtelingenwerk Vlaanderen sinds het ontstaan van de organisatie, en bleef lid van de Raad van bestuur tot maart 2014, toen de vereniging bij gebrek aan middelen de facto (voorlopig) on hold werd gezet.
In 2014 werd Kamaledin door het Arabisch theaterinstituut uitgeroepen tot beste toneelschrijver van het jaar voor zijn toneeltekst ‘Gekheid met voorbedachten rade’. De uitreiking van de prijs vond plaats op 13 januari 2015 in Marokko (Théâtre National Mohammed V Rabat) tijdens de zevende editie van het prestigieuze Arabisch Theaterfestival."
Als een soort manifest en om het publiek de kans te geven ons proces te volgen, heb ik toen onderstaande tekst geschreven. Ik moet toen 25 jaar geweest zijn. Nu lees ik wel een aantal fouten. :-)
Aisja:
ik moet een glimlach kopen
een snuifje geduld, vijfendertig kiezen en zeven paar handschoenen
het eerste paar om het krampachtige trillen van mijn handen te bedwingen
het tweede, derde en vierde, tot het zevende, om niemand de kilte van mijn vingers te laten voelen
duistere wand, ik tooi me met bijziendheid
een getinte bril om niet te tonen hoezeer ik afwezig ben
wapen u met die gesatineerde glimlach
trek hem aan, poets hem op
trim uw benen, zodat je kunt bewegen met hunkerende souplesse
rood uw lippen, camoufleer hun netwerk van kloven
koop een leugenbokaal met een lange snavel
die uw gesprekken kleurt met rozenwater
maar wees zelfzuchtig
want de gasten komen eraan met velen
wrijf uw handen
kruid ze met lauwheid en ongewilligheid
parfumeer jezelf met slechts een vleugje
vals als een maanzee
of beter nog, vreet knoflook en ajuin
om de stank van de walg, die indringer tijdens het kussen, te verdrijven
Er valt nog heel veel te vertellen over Woestijn'93 en mijn ervaring daar. Het gaat over zeven jaar van mijn leven. Maar dat zal voor later zijn. Nog één kort stukje uit hetzelfde stuk.
Aisjia:
ik ontmoet ze aan de dis van afkeer: het geheugen
die afkeer brengt me naar een land: de illusie
een ontmoeting nadat de maden mijn herinneringen wegvraten
en verstrooiden
details in de wind
beknotte woorden, restanten van mijn kindertijd
over een moederland met verteerde gelaatstrekken
hier, nu
een straf
in mijn ongetemde eenzaamheid rest slechts vervaging
er is niets behalve een koor van schaduwen
een zwerm die zich verplaatst
in de ruimte van een lege straat
zo zij het
het is vereist hen te begroeten
vooreerst grijp je zijn afgestompte handen
daarna kus je zijn gekloofde lippen
voorzichtig, zodat geen stinkend vocht ontsnapt
speel met zijn haar
nog steeds groeiend, grijs garen
tot het zijn schouders - borstkas - bekken - voeten bedekt
let op
ge zult hem kussen op zijn voorhoofd
maar wordt verondersteld
zijn uitgestrekte halslijn
niet te hertekenen
